Hey allemaal,

Oepsie, we zijn de afgelopen maand onze reisblog een beetje vergeten. Maar aangezien ook hier nu de eerste regendruppels zijn gevallen, is dit een ideale dag om achter de laptop te kruipen om een nieuw verhaaltje te schrijven.

24 september zijn we met de trein naar Sétubal gegaan, een stadje op ongeveer 1 uur treinen hiervandaan. Alhoewel wij natuurlijk de verkeerde trein gepakt hadden, kwamen we toch nog redelijk op tijd aan. Sétubal zelf stelde niet heel veel voor, ondanks dat er veel gezellige restaurantjes lagen. Daar hebben we dus ook maar optimaal gebruik van gemaakt. Op advies van de baliemedewerkster van ons hotel zijn we hele andere dingen gaan doen dan wat we aanvankelijk van plan waren. We hebben een tocht op een catamaran gemaakt. Denk chillen in de zon in de netten en, als hoogtepunt, wilde dolfijnen spotten. Ze waren alleen niet heel speels, aangezien ze jonkies hadden. Die avond lekker vis gegeten in een lokaal restaurantje. Luc was alleen niet zo te spreken van de chips die we bij het eten kregen. De rest van de avond hebben we de nodige wijn genuttigd op een terras. De zondag zijn we met een boot naar een van de stranden van het nabijgelegen eiland Troja gegaan. Door de enorme hitte was dit niet erg lang uit te houden en zijn we uiteindelijk toch maar weer op een terras beland. Om het weekend goed af te sluiten, en om de chips van zaterdag te compenseren voor Luc, zijn we daarna in Lissabon op ons favoriete terrasje vlaamse frieten gaan eten. Er is maar weinig nodig om deze man gelukkig te maken ;)

De afgelopen weken hebben we geprobeerd nog zoveel mogelijk van de zomer te genieten. We zijn dan ook in de weekenden vaak naar het strand geweest (ja, in oktober was het hier nog altijd 30 graden). Omdat je 'het geprobeerd móet hebben als je in Lissabon bent', vonden we dat het tijd werd om een poging tot surfen te wagen. Bij Luc ging het verrassend goed, die jongen stond de godvergeten hele tijd op zijn bord alsof het niets was, en Esther maar op de lompste manieren eraf vliegen. En die leraren maar klappen. Ondanks dat was Esther trots dat ze een paar keer op het bord was blijven staan (en dat ze privéles kreeg van die knappe leraar, want dát kregen de jongens natuurlijk niet). Ondanks allebei ons eigen surfbord op ons hoofd gekregen te hebben, hadden we niet gedacht dat surfen zo leuk (en vermoeiend!) kon zijn. Dat wilden we dus nog wel een keer proberen. Alsof ze de eerste keer nog niet blauw genoeg was, heeft Esther daarna meer dan een week last van haar stuitje gehad.

Het motto: 'De weekenden zijn niet om te leren' ging dit weekend helaas voor de eerste keer niet op. Met de midterm exams in het vooruitzicht zit er niets anders op dan eventjes flink te blokken. Aangezien alles een zootje ongeregeld is op Esther haar school en ze voor één van de vakken nog altijd een deel van de te leren stof niet heeft, is het dus nog maar afwachten hoe deze examens gaan verlopen. Hieruit blijkt maar weer dat 'wat vandaag niet komt, komt morgen wel' voor de Portugesen echt op gaat. Voor Luc is het wat relaxer op dit moment, aangezien hij twee weken vrij heeft gekregen om voor zijn examen te leren. Achja, verschil moet er zijn laten we maar zeggen.

Wat onze inburgering betreft, schiet de Portugese taal er nogal bij in. Ondanks dat het ons aanvankelijk wel leuk leek om de taal een beetje te leren, is het wel zo gemakkelijk om gewoon Engels te spreken. Het weten van de voornaamste woorden op een menukaart is voor ons al voldoende. Wij hoeven ten minste niet 's avonds naar de taalcursus zoals vele anderen. Op de taal na zijn we al echt gewend aan het leventje in Lissabon. We voelen ons al helemaal thuis in deze geweldige stad. We hebben ons er ook al op betrapt dat we ons appartment nu 'thuis' noemen. Desalniettemin beginnen we iedereen nu toch wel erg te missen. We verheugen ons dan ook echt op de bezoekjes die we nog allemaal gaan krijgen. Om te beginnen komen volgende week pap, Rick en Frank. We hebben ze natuurlijk al een lijst gestuurd met spullen die ze moeten meenemen. We betreuren het zeer dat onze favoriete bar in Bairro Alto gesloten is, maar gelukkig zijn er genoeg andere bars en clubs om hun mee naar toe te nemen (ja pap, nu ga je er ook aan geloven!).

Wij zijn trouwens morgen 4 jaar en 11 maanden samen, oftewel over een maand hebben we wat te vieren!

Jullie horen weer van ons !

Xxx Luc & Esther

Ps. Foto's volgen morgen!